نظرات ياداشت داره ديرم ميشه...

سلام. نوشتن پاي اين نوشته واقعا برام لذتبخشه شايد چون حرفهاي صميمانه ي يه احساس پاکه، ساده س و مهربون، واقعيه چيزي مثل خود زندگي، تلنگري براي احساساي فراموش شده س، چيزايي که تو قلبمون بهش اعتقاد داريم اما گاهي غرور، لجاجت، و گاهيم بي تفاوتي باعث ميشه فراموشش کنيم، و هميشه هم دير بهش مي رسيم وقتي که ديگه کنارمون نيست تا صداي مهربونياي قلبمون رو بشنوه، حالا تو از فاصله هاي دور فرياد ميزني به اميد اينکه شاپرک قصه ها، يا حتي نسيم صداي احساس تو رو به گوشش برسونن، اتفاق ميفته اما گاهي وقتي شنيده ميشي که خيلي ديره، براي همه چيز.