خداي من!
اين که روبرويت به گناهانم اقرار ميکنم و به زشتي اعمالم معترفم، برايم سودي دارد؟!يا اينکه من در اين حالم هم، مستوجب غضب تو هستم؟!نکند من با خوش خيالي تو را مي خوانم، در حالي که عذابي شديد به واسطه ي گناهانم به دنبال من است ... نه ...باور نمي کنم ....نمي توانم از تو نااميد باشم..چطور ممکن است تو بندگانت را به بازگشتن از بدي فرابخواني، اما در را به روي آنها ببندي ...
