اَبر اَز آسِمان اِجازه نِمی گیرَد ,

پاییز دَر اِختیار باغ نیست وَ برگ بی رضایت درَخت به باد می رود ,

نا خوانده می آید ,

بی دَر زَدن ,

ناگهان! نشسته ای که نفست می گیرد ,

نگاهش می کنی که چه آرام می رود توی جانَت!

اِختیاری نَداری ,

می توانی راه بروی ,

می توانی بخوابی ,

می توانی بخندی ,

می توانی زندگی کُنی ,

می تواند بیاید,

پا به پایت,

با تو,

در تو

ساعت در دست اوست

راه را او می بَرد..

بگذریم..

دلتـنـــــگـیــ مقدمه ندارد..!