نفست بند می آیداز این اتفاق عجیب.وقتی تمام دنیا فقط شانه های تو را پیدا میکند.برگ ها سنگ میشوند و به سرت میریزند.آن هم در فصل

شکوفه ها.انگار گم شده ای میان غربت خودت و این دنیا.خدا هم هست.فقط همیشه دیر میرسی.آسمان هم هست.فقط خیلی از تو دور

است.و آب های جهان.خلاصه میشود در تنگنای کوچک چشمانت.در زیر مژه های سیاهت و دست های خیست.درد خلاصه میشود در یک جمله:

تمام کرده است.دیگر دیدنی نیست.میخواهی فریاد بزنی ولی......

این باد مهربان روزی خاطرش را آورد.روزی که شاید دوست داشتی بارانی هم باشد.و باز همین باد مهربان خاطراتش را برد.و روزگاری که فقط

چند واج ساده را به این واژه ی باد آورده اضافه کرد.نفست بند می آید و شاید هق هقی هم باشد.تمام کرده ای.تمام کرده است!!!!