ما بال‌هایمان را
بهِ بادِ "زمان" دادیم، می‌بینی؟
ما قرار بود فرشته باشیم،
"تو"
بی‌گناه بودی
"من"
بی‌گناه.

"زمان" امّا دست بر گلو می‌گذارد، می‌گوید:
زندگی را و زمین را چه به این حرفها!؟
چه به این، بال‌ها!؟
چه غلط‌ها...!

ما بال‌هایمان را
به "زمان" باج دادیم،
تا "زندگی" کنیم!



مهدیه لطیفی

(مجسمه‌ی "فرشته‌ی بی‌بال" از Fallen Angel at the V&A by)